تحلیلی بر کیفیت مسکن محلات شهری راهکاری جهت بهبود کیفیت زندگی شهروندان مطالعه موردی: محلات شهر دهگلان

اصولاً کیفیت زندگی شهری و ارتقای آن مهم­ترین رویکرد در برنامه­ریزی شهری می­باشد. مسکن شهری به‌عنوان نیاز اولیه‌ی انسان، با ابعاد وسیع اقتصادی، اجتماعی، فرهنگی، زیست­محیطی و کالبدی خود تأثیر بسزایی در کیفیت زندگی و توسعه‌ی پایدار شهری دارد. تحقیق حاضر با هدف ارزیابی کیفیت مسکن و سطح­بندی محلات شهر از این منظر، به‌منظور پی‌جویی راهبردهای بهبود و ارتقای کیفیت زندگی ساکنین شهر دهگلان انجام گرفته­است. روش تحقیق توصیفی- تحلیلی بوده که با بهره‌گیری از چهار شاخص تراکمی، ریزدانگی، زیست‌محیطی و تسهیلات با استفاده از تکنیک TOPSIS این پژوهش صورت گرفته­است. جهت سطح­بندی نهایی محلات شهر از نظر کیفیت زندگی، از روش VIKORاستفاده شده­است. در عین حال جهت وزن‌دهی از روشAHPو جهت بی‌مقیاس‌سازی داده­ها از روش بی‌مقیاس‌سازی خطی بهره‌برداری شده است. نتایج حاصل از تحلیل یافته‌ها نشان‌دهنده‌ی نابرابری و تفاوت معنادار در بین محلات شهر دهگلان می­باشد، بگونه­ای که در شاخص نهایی مسکن تنها 3/27 درصد محلات در وضعیت مطلوب قرار دارند و 3/36 درصد محلات در وضعیت نامطلوب قرار داشته و نیازمند توانمندسازی می­باشند. همچنین تفاوت معناداری در وضعیت مسکن در محلات قدیمی و تازه تأسیس به‌چشم می­خورد که ناپایداری و کیفیت پایین محلات قدیمی این تفاوت را سبب شده است.